Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Οι Χάρτες, οι υδρόγειες σφαίρες και το αστρονομικό σύστημα του Σωτήρη Ζήση





Πίνακες του Σωτήρη Ζήση




Πίνακες του Σωτήρη Ζήση







Πίνακες του Σωτήρη Ζήση




Πορτραίτο του Σωτήρη Ζήση




Σωτήρης Ζήσης : Ένας λαϊκός ζωγράφος - χαρτογράφος

Ο Σωτήρης Ζήσης γεννήθηκε στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης το 1902. "Έφυγε" το 1989.
Άφησε το χωριό του σε ηλικία 12 ετών, έχοντας τελειώσει την πέμπτη Δημοτικού, και πήγε στη Θεσσαλονίκη να δουλέψει σε τυπογραφείο. Έμαθε την τέχνη του τσιγκογράφου.
17 ετών επιστρατεύεται και πάει στη Μικρά Ασία όπου έμεινε 4,5 χρόνια. Εργάστηκε στις Σέρρες, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη στην εφημερίδα Μακεδονία απ΄όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1966. Κατασκεύασε πρώτος υδρόγειες σφαίρες στα ελληνικά και αναλογικό μηχανικό σύστημα με το οποίο περιγράφεται η κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο και της Σελήνης γύρω από τη Γη. Από την κατασκευή αυτή , το αστρονομικό του σύστημα" όπως έλεγε ο ίδιος, ο Σωτήρης Ζήσης πήρε κρατικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Τέτοια συστήματα βρίσκονται σήμερα στο ΕΚΦΕ Χανίων και στο Μουσείο Σχολικής Ζωής στα Χανιά και ενδεχομένως και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Κατασκεύασε επίσης χάρτες. Λεπτομέρειες για τη χαρτογραφική του δραστηριότητα μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο "Σωτήρης Ζήσης 1902-1989 ένας αυτοδίδακτος χαρτογράφος" σε επιμέλεια του καθηγητή του Α.Π.Θ Ευάγγελου Λιβιεράτου και έκδοση της Εθνικής Χαρτοθήκης
.
Από μικρό παιδί ζωγράφιζε. Συστηματικά όμως από το 1959. Με προτροπή του Βασίλη Λαούρδα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, ζωγράφισε πίνακες του Μακεδονικού Αγώνα, στον οποίο είχε ανάμειξη και ο πατέρας του Ζήσης Ζήσης. Στις ελαιογραφίες του απεικόνισε τη ζωή του χωριού του και της Θεσσαλονίκης, όπως την θυμόταν από τα παιδικά του χρόνια. Στην είσοδο του Δημαρχείου Χανίων υπάρχει μεγάλος πίνακας του με θέμα τη συμβολή των Κρητών στο Μακεδονικό Αγώνα.
Ο γελοιογράφος Φωκίων Δημητριάδης του έδινε συγχαρητήρια για τον χρωματισμό των γελοιογραφιών του στην εφημερίδα Μακεδονία και ιδιαίτερα για τη γνωστή γελοιογραφία του, το παρδαλό κατσίκι απ' όπου έχει μείνει και η έκφραση: θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.
Καψωμένου Χρυσούλα